Paria sunt igitur. Quonam modo? Summae mihi videtur inscitiae. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Iam in altera philosophiae parte. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sedulo, inquam, faciam. Tenent mordicus. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Memini vero, inquam; Si longus, levis. Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quid de Pythagora? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;